Broodje aap

“Wat wil je op je brood?” vraag ik aan Sara. Ze maakt een puzzel aan de eettafel.
“Ik wil een cracker.” kaatst ze terug.
“Dat vraag ik niet, ik vraag wat je op je brood wilt”.
“Een beschuitje dan.”
“Brood is de enige optie, je mag wel kiezen wat je erop wilt.”
“Rijstewafel?”
“De ondergrond staat vast, u hoeft alleen over de toplaag te beslissen.”
“Wat?”
“Wat je op je brood wilt.”
“O, wat is er allemaal?”
“Appelstroop, chocopasta, smeerkaas, pindakaas of snijworst”
“Smeerworst.”

Bijna knapt er iets in mijn hoofd, maar ik weet me te herpakken. “Dat hebben we niet,” zeg ik met een geforceerde glimlach. Sara noemt nog een soort beleg die niet in mijn rijtje voorkwam. Met een twitchend oog noem ik nog een keer op waaruit ze kan kiezen. Ze is even stil, lijkt na te denken en zegt dan: “Dan hoef ik niets op mijn boterham, ik wil een kale boterham.”
Prima! Ik geef Sara een kale boterham en een beker melk erbij, want dat is misschien wel handig met zo’n droge hap. Sara vindt het ook prima, ze eet tevreden haar boterham en legt nog wat puzzelstukjes aan haar puzzel.

Ons buurmeisje rent de achtertuin in en knalt tegen de schuifpui, ze drukt haar gezicht tegen het glas. “kom je spelen!!!” roept ze naar Sara. “ik maak een puzzel!!!” roept Sara terug. Beide lijken niet te beseffen dat je de pui opzij kan schuiven en op die manier niet door glas hoeft te schreeuwen. Dus ik schuif het obstakel opzij, en zeg tegen Buurmeisje dat ze wel kan helpen met de puzzel.

Buurmeisje kijkt naar de kale boterham. “Waarom eet je alleen een boterham?” En terwijl ik drinken in schenk voor Hanna hoor ik Sara zeggen: “ik moet altijd droog brood eten” Buurmeisje maakt een geschokt geluidje en ik voel haar naar mij kijken. “Echt…” zegt Sara zo zielig als ze kan en ik zie dat ze zelfs een traantje eruit probeert te persen. Buurmeisje kijkt haar vol medeleven aan en zegt: “kom, dan we gaan bij mij een boterham mét iets erop eten.” Hand in hand verdwijnen ze door de schuifpui, via de achtertuin uit beeld.  Mijn oog twitched nog na.

Ik zucht en probeer te bedenken of trots moet zijn omdat Sara net Oscar-waardig acteerwerk liet zien of dat ik me zorgen moet maken over of ze een pathologische leugenaar is. Ze leek het bijna zelf te geloven. Ik merk dat wel vaker bij de kids, dat dunne lijntje tussen fantasie en werkelijkheid en hoe snel ze hier tussen kunnen wisselen. Gezellig samen spelen kan binnen een minuut omslaan in ruzie wanneer Hanna de denkbeeldige kat van Sara heeft gestolen. Maar als ik tijdens het oplossen van de ruzie doe alsof ik de denkbeeldige kat aai dan zeggen ze allebei “hij is niet echt hoor”  en kijken me aan alsof ik gek ben. En bedankt… Hanna tilt de denkbeeldige kat op en geeft hem terug aan Sara. Ik geef het op.

Laatst had mijn moeder opgepast. Alles was goed gegaan, op wat Oost-Indische doofheidsklachten van de kinderen na was het een gezellige middag geweest. Wel krijg ik een appje van mijn moeder: “Sara zegt: ik heb een eigen huissleutel, want papa en mama gaan uit eten en dan zijn wij alleen. Ik pas op Hanna en kan ik zelf in en uit huis.” Ik lees dit met opgetrokken wenkbrauwen.
Ten eerste: Sara kan niet omgaan met een sleutel, ik heb het een keer geprobeerd. We kwamen uit de auto en ik had mijn handen vol met jassen, rugtassen en rommel. Ik vroeg toen of Sara de huissleutels uit mijn jaszak wilde halen en de deur open wilde maken. Dat duurde een kwartier en uiteindelijk moest ik alsnog zelf de deur open doen.
Ten tweede: De restaurant zijn dicht, hoe graag we ook zouden willen, we kunnen niet uit eten.
Ten derde: waarom zegt ze dit!?

Er komt nog een appje binnen: “Dan weet je dat maar, voor als er mensen vragen gaan stellen haha.” Daar had ik nog helemaal niet over nagedacht! Wat voor gekke dingen zegt ze allemaal over ons bij andere mensen? “Ik moet van mijn ouders hele avond alleen thuisblijven en op mijn zusje van 3 passen en ik krijg alleen maar droog brood te eten.” Ze kijkt er dan vast heel zielig bij.

Oh shit, ik moet opruimen en stofzuigen! Het huis moet er wel een beetje netjes uitzien wanneer de kinderbescherming voor de deur staat. Ook maak ik een boodschappenlijstje en schrijf bovenaan: smeerworst.