Een wijs man zei ooit: “Reality leaves a lot to the imagination”.
Er zijn veel momenten geweest waarop ik aan deze uitspraak heb gedacht, is het eigenlijk wel waar? Ik had bijvoorbeeld nooit een voorstelling kunnen maken van hoe vertrouwd je kind voelt binnen twee seconden na zijn geboorte, alsof het universum “duh…” zegt. Tegelijkertijd ben je zo verbaasd over het feit dat er nu daadwerkelijk een kindje is, dat je aan jezelf begint te twijfelen over wat je dan al deze tijd had verwacht.
Dat zijn momenten waarop de realiteit groter is en meer impact maakt dan de sterkste verbeelding. Romantisch hè…
Ik weet niet zeker of ik nog steeds dit soort romantische of filosofische gedachten heb wanneer ik aan mijn kinderen denk…
Van de week dronk mijn jongste dochter de loempiasaus rechtstreeks uit het bekertje van de afhaalchinees. En mijn oudste dochter beet op haar teennagels terwijl Arno haar een bedtijdverhaaltje voorlas. Ik ben nog steeds getraumatiseerd van die keer dat ik stond te koken, mij omdraai en Hanna op de eettafel zie staan. Vervolgens stapt ze lachend, met al het vertrouwen in de wereld, van de tafel af. Er van uitgaande dat ik haar vang, wat ik gelukkig ook deed. Met een buikschuiver vanuit de keuken. En terwijl ik nog met een lichte hartverlamming op de grond lag, zei Hanna doodleuk: “nog keertje”.
Dat dit vandaag de dag mijn werkelijkheid zou zijn had ik in mijn wildste dromen nog niet voorzien. Ik kijk daarom ook elke dag vol verbazing naar de gekke nieuwe dingen die ze doen of zeggen. En vervolgens denk ik dan bij mezelf: “dat zullen ze wel van Arno hebben…”
Ik denk trouwens dat alle moeders hier wel iets in herkennen, kinderen die rare dingen doen. Moeders roepen hierdoor ook de raarste dingen, we spreken zinnen uit die nog nooit zijn uitgesproken. Nieuwe woordcombinaties die nog nooit in dezelfde zin zijn gebruikt. Zoals:
“Niet aan je broertjes oksel likken”
“Niet met die courgette op je zus d’r hoofd meppen”
“Haal die klei eens uit je broek”
“Waarom ruikt de afstandsbediening zuur?”
Het zou best een leuk format voor een spelshow op tv zijn: “Haal die … eens uit je …!!“
Waar je als deelnemer telkens 5 opties krijgt om in te vullen op de puntjes in een zin. “Haal die (waterpomptang) eens uit je (broertjes neus)!!” Wanneer het goed is gaat vervolgens de moeder die de desbetreffende zin heeft uitgesproken vertellen hoe deze situatie tot stand kwam. “Het was de ochtend van 13 september 2017, ik weet het nog als de dag van gister….”
Ik zou zeker weten kijken.
"Wat ik dus eigenlijk bedoel..." 