Kolder op zolder.

“Nee joh, je maakt een grapje!” Zegt arno. “Nee, ik maak geen grapje” zeg ik. Het staat er echt. Positief. U heeft een corona test gedaan en de uitslag is Positief.

Lig je dan, dag 3 in quarantaine op zolder. Mijn schore stem en hoestje blijken na een test toch echt corona te zijn. Weet niet zo goed wat ik daarvan vind, behalve dat ik me “vies” voel en niet weet waar ik het heb opgelopen. Dus nu moet ik een soort van SOA belrondje doen, iedereen die ik vanaf vrijdag heb gezien. “Ik heb het, je moet je misschien ook laten testen, want jij kan het ook hebben.”

Werk belt, ggd belt, medisch team van werk belt. Ze vragen nog net niet mijn hele stamboom en alle plekken waar ik sinds 2000 op vakantie ben geweest. Ik maak het grapje dat ik sinds corona mijn drang om aan metropalen en deurklinken te likken aardig onder controle heb. Mevrouw vindt het niet grappig. Wat een gedoe! Kan het niet anders omschrijven dan dat, wat een gedoe. Ouders getest, vriendinnen getest, arno mag zondag testen. Gedoetje.

Voel me stom, alsof ik iets heb gedaan wat niet mag. Alsof ik zo’n tokkie was die tijdens Rutte met pannen aan het slaan was en stond te gillen (stiekem was ik dat ook en ben ik daarom zo schor, shshshst). Alsof corona hebben een character flaw is. Terwijl ik me naar mijn idee niet zo hoef te voelen, want hoe kritisch ik ook ben op alle maatregelen, ik hou me er wel aan.

Dus ook nu. Ik zit nu op zolder met, gelukkig alleen maar, hoest en lichte griepklachten en mag er zondag pas vanaf. En arno en de kids zitten in de rest van het huis in quarantaine.
Arno brengt me heel lief eten en drinken op afstand,vanaf het trapgat. Sara en hanna komen af en toe even spieken, ze komen stiekem steeds dichterbij tijdens het kletsen en dan stuur ik ze weer een stukje naar achter.

Vanmiddag kwam hanna even in dr eentje buurten. Ze stak haar hoofd boven het trapgat uit en vroeg: “Mama, jij bent toch ziek met corona?” Dat kon ik beamen. Hanna gooit iets naar me toe en zegt: “hier, een coroon voor op je hoofd”.

We zitten het maar uit, met m’n duffe coronakop met m’n coroontje erop.

***

Dag 4 quarantaine. Ik ben in de tuin geweest. Netjes in mijn eentje. Hibiscus gesnoeid, druivenstruik (waarvan ik elk jaar denk dat ie dood is, maar toch niet) gesnoeid, blaadjes geharkt, geveegd, de tuinmeubels wat beter afgedekt. Effe lekker in de frisse lucht, zonnetje erbij. Prima.

Maar het langste heb ik stil gestaan bij een vondst die ik deed onder de bladeren. Een paddenstoel! En aangezien ik toch nergens heen hoef en nergens heen mag, heb ik eens goed gekeken naar hoe die eruit zag. Wat voor een paddenstoel zou het zijn? Zag eruit als een kastanje champignon. Maar ik zag geen voetje en hij leek praktisch helemaal rond.

En nogmaals, ik heb alle tijd, dus ik pakte ook Google erbij op mijn telefoon. “Bruine ronde paddenstoel”. Door honderden plaatjes van paddenstoellen scrollen. Geen haast, weetje. En voor ik het wist viel ik down the rabit hole, in de wereld van paddenstoelen, sporen, giftige soorten en eetbare soorten. Maar ik wist nog steeds niet welke ik hier in de tuin had.

Ik besloot dat ik erin zou prikken met een takje, om te zien of ie hard of zacht was. Best eng, want ik had ook net op youtube een filmpje gekeken over een tropische paddenstoel die als je hem aanraakt POEF!! giftig stof de lucht in schiet. En nu de tuin mijn hele wereld is, kan daar natuurlijk gewoon een tropische-giftige-poef-paddenstoel staan, joh!

Dus ik ga een takje pakken, heel voorzichtig op mijn hurken, heeeeel langzaam met mijn stokje naar die paddenstoel…
….en toen raakte ik mijn balans kwijt en gaf ik de paddenstoel een tik en rolde hij een meter weg. En ik “noooooo” want naar mijn idee had ik net de laatste tropische-giftige-poef-paddenstoel om zeep geholpen. Twas allemaal erg dramatisch in mijn achtertuintje.

Maar na beter kijken, en toch nog een keer prikken met het stokje en toch de paddestoel nog een keer omrollen, kom ik tot de ontdekking dat deze keiharde paddenstoel geen boven- of onderkant heeft. En nu durf ik het wel op te pakke en ik moet zo hard lachen om mezelf. Ik pak de rare paddenstoel op en gooi hem op de tegels. BOINK! Hij schiet weg en stuitert een aantal keer in verschillende richtingen.

Mijn tropische-giftige-poef- paddenstoel is een rubberen-stuiter-nep-ei dat sara ooit voor dr verjaardag kreeg!

***

Nog steeds quarantaine. Echt geen bal gedaan vandaag. Ik heb me voornamelijk afgevraagd hoe ik straks als ex-corona-lijder weer “wordt opgenomen in de maatschappij”.
Ik moet 24 uur geen klachten hebben, na een quarantaine van 7 dagen en dan mag ik weer naar buiten. En dan? Zoveel vragen…
Stap ik dan gewoon de deur weer uit? Moet ik weer wennen aan fel licht? Heb ik zonnebrandcrème nodig? Het voelt alsof mensen kunnen zien aan mij dat ik corona heb gehad. Wantrouwt iedereen elk kuchje en elk snufje van mij? Mag ik nou geen loopneus meer krijgen als ik van buiten 3C° naar binnen 20C° loop? Kan ik voorlopig pittig eten maar het beste vermijden? Ik mag namelijk geen énkele klacht meer hebben straks. En het meeste vraag ik mijzelf af: was ik voordat ik corona kreeg eigenlijk ooit klachtenvrij?
Maarja…teveel tijd om na te denken.

En alsof 2020 niet stom genoeg is, gaat op de valreep ook sinterklaas nog dood. Het laatste stukje klein klein meisje in mij moet nu ook volwassen worden.
Want deze man was de échte sinterklaas en hij ging toen met pensioen en een hulp sinterklaas heeft hem vervangen. Maar die sinterklaas is eigenlijk van flodder, dus bleef de échte sinterklaas in mijn hoofd bestaan. Want die zat lekker in spanje tussen alle andere pensioenado’s, maar dat maakt hem niet minder echt!
Ik betrapte mezelf er zelfs op dat ik dacht: “als de échte sinterklaas nu dood is, dan kunnen we misschien wel nokken met het hele feest.”
Hoe heerlijk zou dat zijn? Gewoon een leuke andere dag ervan maken, die je op je eigen manier kan vieren zonder dat rommelpiet ’s nachts je huis overhoop haalt, omdat het sinterklaarjournaal dat verzonnen heeft.
Ik zal nog even nadenken over een nieuw format, heb toch nog even niets beters te doen.

Benieuwd wat de laatste dagen van 2020 nog meer in petto hebben voor ons.
Misschien blijkt na hertelling wel dat Trump toch gewonnen heeft. Of besluit Rutte dat een supermarkt geen essentiële winkel is, maar de ikea wel omdat ze vanaf nu plěe-papjür verkopen. Allemaal losse velletjes die je zelf nog aan elkaar moet maken en oprollen.
En het zou zomaar zo kunnen zijn dat we er achter komen dat sinterklaas nooit écht bestaan heeft, dat hij eigenlijk een acteur was die Bram van der vlugt heette. En dat we die nu moeten missen
Maar dat vind ik moeilijk te geloven…

***

Het is voorbij, Ik mag naar buiten!
De quarantaine is afgesloten met 24 klachtenvrije uren. Ik was er klaar voor. Fris, fruitig en opgemaakt. Toch was het heel onbevredigend, want niemand kwam mij een certificaat geven van een succelvol afgerond traject. Er ging geen confetti kanon af toen ik naar buiten liep, geen cameraploeg met Winston Gerschtanowitz die stiekem achter de heg verstopt stond om mij te verrassen.

In plaats daarvan heb ik de afgelopen 24 uur vragen beantwoord aan iedereen over waarom ik weer baar buiten mag. Moet je niet standaard 10 dagen binnen blijven? Nu moeten arno en de kids zeker nog langer binnen blijven? Was het niet 14 dagen quarantaine en 48 uur klachtenvrij? 12 dagen quarantaine, 12 uur klachtenvrij en 12 pushups? Moest je niet eerst die proef doen met die steen aan je voeten, dat als je blijft drijven dan ben je positief en als je verdrinkt dan…niet? En uiteindelijk, moet je geen negatieve coronatest kunnen tonen?

Allemaal nee. Ik mag naar buiten en hoef niet te testen. Maar wanneer iemand vraagt waarom dat niet moet is het antwoord nog verwarrender: ik hoef niet te testen omdat de test waarschijnlijk een positieve uitslag geeft. Dat is ook niet helemaal wat je wilt horen.
Misschien wordt mij wel opgelegd dat ik voor de zekerheid de eerste 3 dagen als ik buiten loop een dame in een blauw gewaad achter me aan krijg die “shame!!! Shame!!!” roept en een bel luidt.

Maar vandaag ga ik sowieso lekker met de Kids uitwaaien op het strand, of lopen in het bos, of schotse hooglanders spotten. (Dus ik hoop dat die dame in haar blauwe gewaad dr laarzen aan heeft.) Want de meiden vragen zich de hele tijd al af waarom ik niét naar buiten mag, die vraag was trouwens net zo moeilijk te beantwoorden.

Dus buitenwereld, ready or not, here i come!